Rare week

Mijn laatste week op Hanukkah en eerder naar huis. Wat een rare dagen beleef ik hier.

Afgelopen week stond in het teken van de Celebration Private Schools.
Van lopen door de stad ( 5 km hartje zon)  met alle scholen. Je zichtbaar maken door het laten zien van je spandoek en het mee lopen met ong. 30 kinderen vd school. Keurig in uniform. Grote muziek boxen voorop in de optocht. Had even een carnavals gevoel. Een optocht met alleen loopgroepen. Aan dansen en zingen ontbrak het niet. Vol rhythm van het begin tot het einde.

Op de laatste 2 dagen werden er voor de Private Schools een gezamenlijk voetbal en volleybal toernooi georganiseerd. 2 super gemotiveerde teams deden mee namens de Circle of Life School. ( gebouwd door vele sponsoren van Hanukkah)
Helaas drongen de jongens niet door tot de kwartfinale.

De meisjes getogen in prachtige volleybal shirts ( gekregen van D2 van mijn volleybal vereniging DeVoKo) kwamen vol vertrouwen in het veld. Wauw wat was ik trots op ze. We hadden de afgelopen week natuurlijk wel geoefend, vooral op de opslag.
Want ik wist van vorig jaar dat ze hier mee hun winst punten konden binnen halen. Want volleyballen hier in Ghana gaat echt anders dan bij ons in Nederland. Opslag erg belangrijk maar verder is het alleen zorgen dat je de bal goed ontvangt en direct terug speelt. Want samenspel daar doen ze hier niet aan.

Wat hier ook erg belangrijk is, is dat je je hoofd niet laat gek maken door allemaal schreeuwende Ghanezen om het veld. Want iedereen bemoeit zich ermee hoe je moet spelen, al ken je het team niet eens.
Zware opgave voor de meisjes om zich daar voor af te sluiten, maar ze deden het echt super.
Wat eindelijk resulteerde in het winnen van de geliefde trofee. Winnen van 25 teams, Ze waren zo blij. Alleen maar zingen en dansen. En ik maar uit leggen aan vele Ghanzen waarom ik als Obruni, blanke, deze wedstrijd heb gewonnen. 

Als je in Ghana redelijk onderwijs wilt volgen en je kunt het je financieel veroorloven dan ga je na een Private School. Er zijn er vele in Ghana. Van alles is hier veel. Kerken in alle maten en met allerlei geloven. Maar ook vele private Schools en normale Ghaneze scholen waar je gratis onderwijs kunt volgen.
Heel veel kleine ziekenhuizen, waar je liever niet wilt liggen.

Maar dan is het er; Corona in Nederland.
Het gaat als een rode draad door mijn hoofd de laatste dagen. Het voelt zo raar. Er gebeurt iets in ons land waar ik aan de zijlijn toekijk en geen grip op heb.
Wat moet ik ermee, welke keuze moet ik maken. Hier nog even blijven om de gekte in Nederland niet te hoeven beleven.
Of terug gaan naar mijn gezin en helpen daar waar nodig.
Moet ik bang zijn. Nee dat wil ik zeker niet.
Als het me overkomt kan ik alleen maar bidden en hopen dat ik snel mag genezen.

Maar kan ik überhaupt straks nog terug? Of gaat de grens van Ghana binnenkort dicht voor alle luchtverkeer uit besmette landen wereldwijd.
Ik weet het niet.
Afrika waar hongersnood en dood bijna elkaars vrienden zijn.
Waar vele mensen denken dat Europa rijk is en waar dit ons niet kan overkomen. Waar altijd genoeg voedsel is en geen lege schappen. Vele Afrikanen die ik heb gesproken begrijpen het niet waarom het ons in Europa wel overkomt.
Maar helaas komt het ook nu deze kant op.
Zal het helpen dat iedereen hier al jaren gecheckt wordt op verhoogde lichaamstemperatuur als je richting douane loopt. Ik denk het niet.

Wat als de grenzen werkelijk dicht gaan en ik niet terug kan. Ik zelf ben niet bang. Maar wel bang voor de vele Afrikanen hier. Mag er niet aan denken aan al die miljoenen Afrikanen die in slechte gezondheid verkeren. Nog erger is het dat je alleen naar een ziekenhuis kunt als je vooraf betaald. Geen geld geen hulp. Hoe verschrikkelijk.
Slechte voorzieningen in ziekenhuizen en geen goed opgeleid personeel. Catastrofaal voor deze landen. Lieve God, ik geloof er absoluut in dat er een reden is voor dit alles, dat ik mij moet overgeven aan Uw wil. Maar dat is niet zo gemakkelijk. Hopelijk gaan we er verstandig mee om en komt het goed.

Ik ga genieten van mijn laatste dag hier, want ik heb besloten om toch maar naar huis te gaan. 2 dagen eerder, wil gewoon graag bij mijn gezin zijn. Samen het Corona virus bestrijden. Ik denk dat hier over 2 a 3 dagen ook de grenzen worden gesloten en dan kan ik voorlopig niet terug. De scholen zijn vanaf maandag ook hier al gesloten.
Laten we samen intensief bidden om hulp, want dit kan de wereld niet alleen dragen.

Fijn dat jullie mijn verhalen hebben gelezen, mijn dank hiervoor.
Heb echt een super en bijzondere tijd beleefd. Heb de kinderen beloofd dat ik volgend jaar in goede gezondheid weer kom.

Wens jullie veel goede gezondheid en laten we samen bidden dat deze nare ziekte snel mag verdwijnen. 🙏

Medasi, liefs Inge

God Bless You