Lucas

Niet alles is hier leuk en aardig. Opeens word ik er weer aan herinnert  dat ik in Ghana ben. Ooit al eens eerder over geschreven. Ghana een keiharde wereld, waar je moet vechten om te overleven. Hard werken en gezond blijven. Geen geld dan ook geen gezondheidszorg. De ziekenhuizen zijn totaal niet te vergelijken met Nederland. Je kunt je er geen voorstelling van maken. Er zijn meerdere ziekenhuizen in Sunyani. De zorg is op elk ziekenhuis anders.  Het doet me pijn als ik zie hoe de mensen hier liggen en hoe de zorgomstandigheden zijn.  ik moet mezelf steeds zeggen dat deze mensen niet anders kennen.  Dat maakt het voor hen misschien iets draagelijker. Artsen doen hun best maar zo anders dan wij gewend zijn.  Ook vanuit het kindertehuis belanden er soms kinderen op het ziekenhuis. Dit kan om allerlei redenen zijn.  Hoe fijn om dan te zien dat er Mariette, Moses en de mama's zijn die er alles voor over hebben om deze kinderen zo snel mogelijk weer gezond te krijgen. Met hun toch wel westers denken kunnen ze de artsen soms tot anders denken en handelen aanzetten.  Vaak met toch wel het gewenste resultaat.  Ook de kinderen leven bijzonder mee als één van hun broertjes en of zusjes in het ziekenhuis ligt. Samen gaan ze extra bidden en vragen God om hulp.  Dit is zo bijzonder om te zien en te horen. Dit ontroert me en komt m'n hart binnen.  Wij in het westen vertrouwen op het medische team maar hier Ghana vetrouwen we voornamlijk op God en bidden dat de arts de juiste beslissing neemt.  Ook voor Lucas bidden we. Omdat hij er niet zo goed aan toe is.  Maar samen geloven we erin dat hij het gaat redden. Hij kan nog niet gemist worden hij heeft altijd gezegd dat hij een vredessoldaat wou worden. En juist deze mensen hebben we zo hard nodig. 

Lieve Lucas, je hebt een bijzonder plekje in m'n hart. Je bent samen met Elvis ons sponsor kind.  Jouw foto hangt al sinds 2016 in onze slaapkamer. Als ik wakker wordt  zie ik je zitten op de trampoline. Niemand kan je missen. Je hoeft niet alleen deze weg te bewandelen.  We bidden voor je, we zorgen extra goed voor je. Kom op vredessoldaat laat zien dat je een vechtertje bent.  Ik hou van je.❤

Onderstaande stukje schreef Mariëtte op FB.

Lucas

Hij  ligt sinds vorige week weer in het ziekenhuis  omdat het helemaal niet zo goed ging. Hij  kreeg uit het niets een wond erbij wat er erg slecht uitziet en heel moeilijk  geneest. Ook had hij  weer bloed nodig dus hebben ze hem opgenomen om  hem goed in de gaten te houden.1 van de mama's  is 24/7 bij hem en wordt door haar  goed verzorgd. Zo anders als hoe dat er in Nederland  aan toegaat. Ze moet dag en nacht bij hem blijven zonder dat ze zelf een bed heeft. Ze slaapt op een matje op de grond naast hem. 
En moet zelf voor het eten zorgen voor haar en Lucas.
Het is heel lastig om er hier achter te komen waar de wonden vandaan komen. We blijven volhouden  en hopen dat de artsen snel wat kunnen doen om  hem te helpen. We zijn  vanuit Nederland aan het regelen dat er voor lucas iets van Nutridrink, (drink -voeding) komt zodat hij wat kan aansterken.  Omdat hij weinig binnen kan houden is hij heel erg veel afgevallen. Voor lucas is het heel zwaar. Hij  zit er mentaal erg door heen en geeft vaak aan dat hij graag naar  huis (hanukkah) wilt. Het is zwaar om te zien hoe hij  hier mee aan het worstelen  is. De kinderen  in Hanukkah bidden elke dag voor hem dat hun broertje  weer snel komt. Lucas word volgende week 15 jaar en we hopen heel erg dat we dat met hem in Hanukkah gewoon kunnen vieren. Maar ik ben bang  dat hij nog wel wat langer in het ziekenhuis  moet blijven.