Onderweg en aankomst Hanukkah

Eindelijk is het zover. De laatste hindernis is goed verlopen.  Een ruim 9,5 uur durende autorit van Accra via Kumasi naar Sunyani verliep safe.  M'n grote complimenten aan de driver Moses. Het zijn 9 uur vol obstakels. Overstekende mensen en dieren. Auto's die je links en rechts inhalen. Diepe kuilen en hoge hobbels. Veel hard en zacht rijdende chauffeurs. Grote vrachtwagens, kleine wagentjes volgepakt met goederen.  Grote bussen, kleine bussen. Mensen  mensen en nog eens mensen, in de stad en langs de kant vd wegen.  Fietsen, brommers, taxi's, overal moet je rekening mee houden.  Alleen met goede concentratie en een sterke auto kun je deze wegen aan. 

Heb me geen moment verveeld. Zoveel te zien onderweg. Geniet er elke keer weer van. De mooiste volgeladen busjes en vrachtwagens kom je tegen. Zo creatief om te zien hoe ze hun goederen vast maken. Maar ze beseffen niet dat hun auto er niet altijd geschikt voor is. Vele kapotte vrachtwagens gezien die de inhoud waren verloren of waarvan het onderstel het had begeven.  Hoe kan dat toch? ?? Maar ik vind dit schouwspel prachtig.  Taxi's in alle maten en soorten. Winkeltjes met prachtige spullen.  Alles wordt buiten uitgestald. Van kleding tot meubels, bedden en banken. Maar ook huishoudelijke artikelen en groente en fruit.  Bedenk het maar en je vind het. Mannen druk met het schuren van grafkisten, kasten, deuren enz . Wordt allemaal aan de straat gemaakt.  Heel bijzonder. 

Als je trek hebt tijdens je autorit hoef je alleen maar even uit het autoraampje  met je hand te zwaaien. Vrouwen en mannen bieden volop hun waren aan. Bij elke stop bestoken ze je autoraampje en vragen of je iets wilt kopen.  Sta verbaast dat ze niet onder een rijdende auto komen.  Bij het zien van dit alles vraag ik me ook af hoe ze met het beetje geld dat ze misschien verdienen kunnen rondkomen.  Zal er waarschijnlijk nooit achter komen.  

Het weer zit on mee. Gelukkig droog en een zonnige dag. We zitten in het regenseizoen en dat kan harde en langdurige buien geven. Je ziet veel plassen onderweg en veel kuilen die door de regen zijn ontstaan. Maar het zonnetje schijnt en het is rond de 26 graden. Voor ghanesen voelt het wat frisjes. Want buiten het regenseizoen ( nov. - april) is 40 gr. een regelmatig terugkerende temperatuur. 

Eindelijk is het zover. We naderen de lange rode zandweg naar Hanukkah.  Dit keer ziet de weg er verschrikkelijk uit. Niet alleen door de regen maar ze zijn ook bezig om de straat te gaan asfalteren. Eindelijk na 5 jaar.  Het zijn vooral de Chinezen die een grote invloed hebben op de ghanese infrastructuur. Vele wegen en bruggen zijn reeds door hen  gebouwd. 

Ik stap even iets eerder uit de auto voor ik Hanukkah binnen ga. Even een stukje wandelen, even een klein momentje voor mezelf. Even God danken dat ik hier nu toch mag en kan zijn.  Zo dankbaar en gezegend. 

Oke, het is zover, ik ga door de poort van kindertehuis Hanukkah.  Wat een geweldig weerzien met deze schatten.  Het lijkt zo lang geleden dat we elkaar niet meer hebben gezien.  Maar de 1,5 jaar die er tussen zat heeft zo een ander dimensie gekregen in de Covid tijd. Wat een ongelofelijk rare en bizarre tijd hebben zij en wij achter de rug.  Maar we zijn nog lang niet terug in het normale leven.  

Ik ben zo benieuwd naar de verhalen vd kinderen hoe zij deze tijd hebben ervaren. 

Heerlijk, we kunnen weer samen, spelen , sporten, bidden, dansen, zingen en elkaar verhalen vertellen.   

Sluit de dag af met een Prayers, een gebedsdienst. Wooh wat heb ik dit gemist. 

Nu voldaan m'n bed in en God danken dat ik dit allemaal mag beleven.  Ben zo dankbaar. ❤🙏

Doei, God Bless You, Liefs Inge 😘