Dit is Ghana

Maandag 7 febr. Daar ga ik dan. Bepakt en bezakt. Tjee, je mag naar Ghana 2 x 23 kg meenemen aan bagage.  Daarnaast ook nog handbagage van 12 kg en een extra accessoire. Nou daar heb ik da maar meteen gebruik van gemaakt.

Had zoveel leuke spulletjes voor de Hanukkah die graag allemaal mee wou nemen. Van theedoeken voor de keuken tot alfabetletters voor op school. Tevens had ik voor het sponsorgeld van de jongerenpastoraat een kleine soundmixer gekocht die ik verstopt had in mijn koffer. Want als ik een grotere soundmixerzou kopen dan moets ik € 160,- betalen voor extra bagage en dat vond ik wel heel veel geld. Ik dacht laat ik mijn koffers op Schiphol maar sealen dan weet je bijna voor 100% dan hij niet onverwachts geopend wordt. Zo gezegd zo gedaan. Dan mag je zelf je koffers inchecken. Ik vind Vluchthaven Schiphol echt te gek. Ik hou van al die moderne snufjes die op deze vluchthaven worden gebruikt. Eigenlijk best wel vreemd want als ik in Ghana aankom hou ik weer van al het  back to basicwerk. Als alles eenmaal is ingecheckt dan komt het moment dat je afscheid moet nemen van je famillie die achterblijft. Omdat moment zolang mogelijk uit te stellen ga je natuurlijk eerst nog even een bakkie koffie drinken met een stukje appeltaart.  Tja en dan is het toch echt zover. Dikke kus en tegen elkaar zeggen “niet gaan huilen ,want dan moet ik ook huilen.” Je winterjas snel uit doen en bij hun achterlaten. Want met 38gr. In Ghana ben je niet gebaat bij een gewatteerde jas met bontrand . Na 7 uur vliegen is het dan zover,  je bent geland en je loopt de vliegtuigtrap af naar buiten. Oeps wat had ik ingeleverd alleen mijn winterjas? Ik had nog een sjaal om en laarzen aan. Help volgende keer alleen een badpak.  De warmte omarmt je aan alle kanten en heet je welkom in Ghana. Heerlijk ik hou ervan.  Kun je vast opwarmen voor als je bij de douane komt, want daar begin ik altijd pas echt te zweten. Hoe bijzonder. Je staat eerst een uur in de rij keurig te wachten, geen probleem want  het is leuk om alle Ghanesen eens goed te bekijken. Wat zien sommigen er prachtig en kleurrijk gekleed uit.  Je maakt een babbeltje met hier en daar iemand en zo ben je over 60 min. eindelijk aan de beurt bij het douanehokje.

Een strenge douanier kijkt je aan neemt je pas poort en vraagt wat je in Ghana komt doen en of dit mijn 1ste keer is. Haha meneer ik heb je door, je ziet in mijn paspoort dat dit mijn 2de keer is, maar ze vertrouwen niemand dus gaan ze gewoon dit soort vagen stellen. Dan mag je keurig 4 vingers op een kastje leggen voor vingerafdrukken. Niet stiekem je vingers al van het kastje afhalen als de beste man nog geen toestemming heeft gegeven. 3 minuten later mag je je gevoelloze vingers van het kastje halen en dan rest nu nog een duimafdruk dat net zoveel tijd in beslag neemt. Ja het zweet niveau neemt al aardig toe. Eindelijk mag je doorlopen en op zoek gaan naar de lopende band waar je koffers al 40 rondjes hebben gemaakt omdat je niet eerder kon komen. Daarstaan ze dan 2 dikke gesealde koffers. Gelukkig ze zijn in ieder geval goed aangekomen. Ik laad ze op mijn kofferkar en rij richting de uitgang. Maar dat gaat niet zomaar.Je probeert vooral geen aandacht te trekken naar alle douane die achter een tafeltje staan om jouw eventueel aan te houden en weer te vragen naar je paspoort. Ik dacht dit gaat mij nu lukken zonder dat iemand mij aanhoudt. Helaas, ik ben aan de beurt. Deze douane mevrouw kijkt nog strenger aan en vraagt wat ik in al die koffers heb zitten. Met een keurig gezicht waarvan de zweetdruppels al over mijn neus lopen zeg ik keurig; "Zijn allemaal kleren want een dame neemt graag kleren mee". Help hoe fout. "Uitpakken die koffer", zegt ze wijzend naar de oranje koffer.

Uitpakken vraag ik? Die is geseald?  Jazeker uitpakken, je krijgt een mesje in je handen en je kunt zelf het plastic open snijden. Ojee het zweetgehalte loopt tot al tot in mijn schoenen. Laat het nou net die koffer zijn waar nauwelijks kleding in zit maar juist de soundmixer en discolamp.  Mmm hoe ga ik dat verklaren. Ik heb echt een schietgebedje gedaan en onze Lieve Heer snel gevraagd of dit goed mocht aflopen. Wat denk je. Heb ik de koffer op z’n kop open gemaakt zodat de soundmixer verdween onder wat handdoeken ed. Hoera heb het gered, ze heeft het niet gezien. Dank je wel Lieve Heer voor je hulp. Snel alles inpakken en weg wezen want ik kon ondertussen zwemmen in mijn eigen zweet. Nee daarin ben  ik geen held, ben altijd wel met iets aan de beurt. Zal er wel een beetje als crimineel uitzien. Van maandag avond op dinsdag heb ik in Acrra overnacht. Dinsdag ochtend eerst met de taxi ruim 2,5 uur gereden door Acrra om daarna afgezet te worden bij de bushalte waar een VIP bus staat die mij  brengt naar Sunyani de eindbestemming. Een VIP bus is eigenlijk toch wel een mooie luxe touringcar.  Je kunt voor deze bus een kaartje kopen voor €12,5 en je betaald voor elke  koffer €5,- . Dan kun je neer ploffen en je gereed maken voor een ruim 8 uur durende busreis naar Sunyani.  Ghana no Stress. Je begrijpt denk ik wel waarom?

Haha dan kom je de bus in. Zie even voor je 44 zwarte dames enof heren die je aankijken of je van een andere planeet komt.  Ik zeg natuurlijk op z’n nederlands luid genoeg voor de hele bus Hoi, dat is dan zo’n heerljk  gevoel om daarna door de bus naar achteren te lopen en je ziet ze denken. Daar zit je dan 8 uur lang. Op zich is dat niet zo erg. Verstand op nul en je komt wel een keer over. Maar dan denk je relaxed te kunnen zitten. Niet dus. De eerste 60 minueten is er een een soort pastor die in de bus het geloof komt beleiden. Iedereen bidt mee. Daarna gaat hij een 45 minuten durende preek beginnen. Wauw in vuur en vlam. Ik begon al weer te zweten toen hij zo tekeer ging. Gelukkig stapt hij uit na een 1 uur. Eindelijk rust en tijd voor mijn headset met relaxte muziek, ik dacht wel even te kunnen slapen. Wat schetst mijn verbazing gaat de tv aan met daarop 7 uur lang afleveringen van een gezin die van alles mee maakt. Leuk dat is niet zo erg kan iedereen mooi naar kijken. Maar ook dat kon ik vergeten. Het geluid stond zo hard dat ik echt 7 uur lang mijn headset op de max moest zetten om ook maar iets van de muziek te kunnen horen.

Maar je hoort mij niet klagen hoor. Was een mooie inburgeringscursus voor mezelf. Maar zal er niet voor slagen want dat Ghanees is niet te verstaan hoe je ook je best doet om 7 uur lang  te luisteren en te kijken of je ook maar iets begrijpt of herkent. Om 21.00 uur zijn we eindelijk in Sunyani waar we met de auto worden opgehaald door Moses de man van Maiette. Hij brengt ons naar de uiteindelijke eindbestemming; Hanukkah.

Als je dan door de poort binnenkomt dan weet je waarom je 2 dagen hebt willen afzien. Weer al die lieve koppies, die naar je toekomen en je meteen bij naam noemen en het lijkt erop of je nooit bent weggeweest. Ze vragen meteen of ik weer ga dansen met ze. Heerlijk ik weet zeker dat ik weer prachtige 4 weken zal beleven. 4 weken waar ik hopelijk veel voor ze kan betekenen.

Dag dag.

Dank je wel voor het lezen van mijn verhaal.

Liefs Inge