Koffer vol herinneringen
Langzaam moet ik mijn koffer weer inpakken voor vertrek naar huis. Maar wat moet ik er in doen? Mijn kleren? Mijn souvenirs, mijn brood, mijn drinken voor onderweg. Of gewoon een koffer vol gedachten en herinneringen.
Een koffer waar allemaal lieve woordjes in zijn gestopt door alle kinderen. Lieve woorden voor mijn gezin gegeven door Moses en Mariëtte. Ik weet het even niet meer. Ben behoorlijk in de war geraakt door deze 2 verschillende werelden waarin ik een deel van ben geworden.
In welke wereld zou ik het liefst willen leven? Kies ik voor de "rijkdom" en drukte en stress in mijn leven of zou ik willen kiezen voor de rust, no stress en het behelpen?
Ik weet het niet. Ik denk dat het zo heeft moeten zijn dat ik naar Hanukkah mocht. Ik weet dat het leven niet alleen mag bestaan uit " kijken op je klok", je druk maken of je haar en kleren wel goed zitten. Of je wel vriendelijk genoeg bent geweest of dat ik gemopperd heb omdat het even niet meezit. Nee, mijn leven zal zeker niet meer het zelfde zijn. Met alle liefde en "rijkdom" die ik hier heb ontvangen, verheug ik me er toch wel weer op om naar huis te gaan. Om samen met Pam en ons gezin en alle andere lieve mensen mijn ervaringen te kunnen delen en liefde te mogen geven in mijn lessen en verder aan de wind die het verspreid aan iedereen die het wil ontvangen.
Dank jullie allen voor het volgen van mijn Reisblog tot zover. Hoop dat ook ik jullie heb kunnen inspireren tot ......... Liefs Inge
Groeten Fam krone
Groeten, Els Roelink
groeten van ons
Morgen is het zover. Ik ben eigenlijk wel een beetje "jaloers" op al jullie ervaringen die jullie hebben opgedaan en alles wat jullie hebben mee gemaakt.
Geniet nog een aantal dagen aan de kust en daarna weer naar alle Obruni in Nederland.
Ik kijk naar je/jullie uit ....... groet Gerda