Vragen

Vragen

Waarom, is het eerste woord dat in mij op komt, terwijl ik hier op mijn kamertje zit en begin te schrijven aan mijn reisverhaal. Waarom? Dit is een woord dat ik eigenlijk niet zo vaak gebruik. Ik vraag niet zo vaak waarom. Misschien omdat ik er geen antwoord op krijg omdat het waarom niet altijd uit te leggen is. Of je krijgt juist een heel lang antwoord op het waarom en dan weet ik niet meer waar het om begon. Maar nu ga ik het woord toch inzetten. Waarom ben ik hier alweer in Ghana op het kindertehuis Hanukkah? Waarom voel ik me hier zo thuis. Waarom zie je hier hoe anders de wereld kan zijn. Waarom voelt dit alles zo goed aan? Zo kan ik nog heel lang doorgaan. Maar dat wil ik niet. Ik wil geen antwoord vinden op mijn waarom. Ik denk dat mijn weg gegeven is door God, een weg die je gewoon volgt omdat dit de weg is die ik moet volgen. Ik heb hier geleerd dat je sommige dingen niet kunt uitleggen maar die je moet voelen met je hart.  Waarom willen mensen voor alles een verklaring hebben. Wat lost het op, maakt het de mens anders? Wij willen overal grip op hebben in alles wat we doen. We willen weten waarom we iets doen en voor wie we het doen en wat het oplevert. Hoe zou het gevoel zijn dat je gewoon je ding kunt doen omdat het fijn voelt en te weten dat je geaccepteerd wordt in wie je bent en wat je doet. Is dit misschien het gevoel wat we willen koesteren, omdat we merken dat we het langzaam kwijt raken in deze wereld. Het kan toch niet zo zijn dat ik hiervoor naar Afrika moet? Ik weet het niet want ik vraag niet waarom.  Ik ben hier en dat voelt weer geweldig. Ze zijn je niet vergeten de kinderen, ze weten je naam en ze gaan gewoon verder met hun leven en jij mag daar een onderdeel van zijn. 'S morgens mag je de kinderen weer helpen bij het aankleden, weer helpen bij het naar school brengen, weer helpen bij het huiswerk maken, weer dansen, gymen, plezier maken en weer samen mogen bidden.                                                                                                         Ze vragen niet waarom ik er weer ben, ze zijn heel erg blij om me terug te zien maar vinden het bijna vanzelfsprekend, want jij hoort ondertussen bij de Hanukkah family. Ze accepteren je omdat je bent wie je bent,  ze vragen en eisen niets van je. Deze kinderen maken zich langzaam klaar voor een maatschappij die niet gemakkelijk zal in hun verdere leven. Maar door sterk te zijn en elkaar te respecteren en te accepteren hier op het kindertehuis Hanukkah kunnen zij de toekomst met een op geheven hoofd tegemoet gaan. Want zij weten dat ze het niet alleen hoeven te doen, zij weten dat ze niet hoeven te vragen waarom hun leven zo gelopen is, waarom ze geen ouders hebben of waarom ze in de steek gelaten zijn. Zij vertrouwen op onze hulp. Zij geloven in God en Hij alleen weet de antwoorden op hun waarom.  Daarom is er voor mij geen waarom. Mijn weg moet ook blijkbaar zo lopen en ik accepteer dat ten volle en ben weer dankbaar dat ik dit weer door kan geven aan jullie.     God Bless You

Liefs Inge