Reden

M'n 6de keer dat ik hier ben in 5 jaar tijd.
In 2015 kwam ik Pam achter na. Wat een bijzondere tijd hebben we met elkaar op Hanukkah mogen beleven.
Het beviel me hier zo goed dat ik in 2016 2x ben geweest. Daarna elk jaar.
Pam is nu 3x geweest.

Elke keer stel ik mezelf weer de vraag; wat is de reden dat ik naar Ghana ga naar kindertehuis Hanukkah.
Ik weet het eigenlijk niet. Iets duwt me hier naar toe. Iets zegt me dat ik weer moet gaan. Is het om het land waar ik me thuis voel, om de ghanese mensen, om het kindertehuis Hanukkah met haar bewoners. Of het enthousiasme van vele ghanese kinderen.
Ik denk van alles iets maar vooral om wie ik hier kan zijn. Hier mag ik nog mens zijn die zelf beslissingen mag nemen. Hier worden regels echt heel anders gezien en ervaren. Soms voelt het heel bevrijdend. Ik ben van mezelf een optimistisch en enthousiast mens en negatief denken zit eigenlijk niet in mijn hart. Ik zie altijd overal wel een oplossing in en dat voelt goed hier. Wil mijn grote creativiteit kwijt kunnen. Wil niet dat er voor mij gedacht wordt, wil niet worden beoordeeld om wie ik ben en wat ik doe.
Wil niet alleen maar rechtdoor te hoeven lopen achter de crowd aan. Wil me vrij voelen en af en toe ook voor links of rechts af kunnen kiezen.

Gewoon geen stress om mee heen. Eindeloos geduld hebben en zien wat elke dag voor goeds brengt. Hier bestaan geen codes geel, oranje of wat dan ook. Hier wordt het smorgens tegen 06.23 uur licht en tegen 18.23 uur donker, geen zomer of wintertijd. Je werk is gedaan als jij vindt dat het voldoende was voor die dag.
Hier wordt mij niet voorgeschreven dat ik extra water moet drinken en schaduwplekjes op moet zoeken omdat het heel warm wordt. Dat heb je hier snel genoeg in de gaten. Hier mag ik zelf nog over dingen nadenken en dat voelt heel goed. Zelf bepalen of ik bloemetjes stof met streepjes combineer zonder dat iemand mij veroordeelt om hoe ik er uit zie. Wat maken we ons in Nederland toch vaak druk om niets.
We hebben overal een oordeel over en uiten ons liever negatief dan positief op social media. Mensen lichamelijk en geestelijk kwetsen vinden we soms al heel normaal.

Hier weet je dat als je bv een natuurpark bezoekt dat je als niet ghanees gewoon meer toegangsgeld betaald, dat staat gewoon op papier vermeld. Moet ik daar moeilijk over doen of een oordeel over hebben? Waarom? Het staat immers vermeld en ik ben in hun land en heb hun regels te respecteren. Je kunt je hier om alles druk maken maar dat werkt niet. Ze doen er toch niets mee. Dus relaxed en neem het leven zoals het komt anders hou je het hier niet lang vol.

Natuurlijk zou ik heel graag ook hier dingen zien veranderen. Corruptie en macht brengt veel geld in het laatje bij vaak de verkeerde mensen.
Helaas staat rijkdom en armoede beide hoog genoteerd. Ook goede gezondheidszorg is hier probleem vd dag. Ben je ziek en heb je geen geld voor een dokter of ziekenhuis dan is het leven hier weinig waard en kan het leven van korte duur zijn.
De armoede is hier erg goed zichtbaar. Maar rijkdom ook. Wie is gelukkiger?

Het ghanese denken daar zou ik niet mee willen ruilen. Als ik iets doe dan wel met een reden of een klein resultaatje. Een grote glimlach omdat ik iemand blij heb kunnen maken vind ik ook prima. Maar de ghanesen denken volgens mij nooit vooruit. Het komt echt zoals het komt en daar moet je naar handelen indien nodig en anders een volgende keer. Ghanesen zijn een trots en eigenwijs volk en dat kun je hier ook goed merken. Maar ik hou er wel van.

Dan zijn er natuurlijk nog de kinderen van Hanukkah. Ook zij zijn veranderd de afgelopen jaren. Ik merk dat ze steeds meer geïnteresseerd raken in de "wereld" waarin wij leven. Ze maken steeds meer kennis met de social media via de vrijwilligsters. Ze willen graag filmpjes zien over zaken die zich in "onze" wereld afspelen. Zien " onze" wereld als het perfecte leven. Is dat ook zo?
"Hun" wereldje wordt steeds meer verweven met "ons" wereldje. Is dat verkeerd? Ik wil en kan daar niet over oordelen. Maar de kinderen hebben zeker op één ding een hele grote voorsprong op ons en ik hoop dat ze dit nooit gaan verliezen. Dat is het enthousiastme. Heb in mijn leven met heel veel kinderen gewerkt maar het enthousiastme van deze kinderen kun je niet uitleggen. Ik draai elk jaar wel wat films via mijn laptop en of foto's van de afgelopen jaren waar zij op staan. Of we gaan dansen en sporten.
Dat is zo genieten. Altijd klappen enof juichen bij prachtige momenten in een film. Of samen lachen als er een mooie en of herkenbare foto voorbij komt. Of elkaar aanmoedigen bij mooie dance moves. Dit zijn voor mij de meest gelukkige en dankbare momenten.
Blij zijn en genieten van de kleine dingen en momenten in het leven die voor onze westerse kinderen al bijna als verveling worden ervaren.
Samen terug kunnen kijken op 5 jaar plezier en lachen. Maar ook op pijn en verdriet.
5 jaar lang samen mogen bidden en God mogen bedanken voor mijn goede leven. Maar ook danken dat hij mij het duwtje heeft gegeven richting Ghana. Want ik geloof dat alles een reden heeft in dit leven. Is dat de reden waarom ik elk jaar weer hier naar toe ga. Only God know why.

De liefde voor deze kinderen is in mijn hart oneindig en hoop dit nog wat jaartjes te mogen uitdragen.

Medasi, God Bless You.

Liefs Inge 😘