Gezegend

Gezegend

Ik ben hier nu alweer 4 weken en de tijd vliegt hier net zo snel voorbij als in Nederland.Terwijl ik hier genoeg tijd heb voor mezelf, zitten op de veranda voor mijn kamertje wat speciaal voor de volunteers (vrijwilligers) destijds is gebouwd.  Zeer tevreden staar ik voor me uit om de dag weer even in mijn geest te laten passeren.

Ina en Dirkje de 2 volunteers die hier samen met mij waren zijn vertrokken en ben nu als enige vrijwilligster nog hier.  Even wennen de stilte die er nu is ontstaan aan de vrijwilligerskant. Lege kamertjes en niet meer elke ochtend samen met Ina wandelen en onze buikspieroefeningen doen. Ben nu 4 dagen verder en eigenlijk is het ook wel even prettig helemaal alleen zijn.  Natuurlijk zijn er nog de kinderen. Dus alleen ben je nooit. Terwijl ik dit stukje zit te schrijven luister ik naar de muziek “follow the Sun” van Xavier Rutt.  Blijft voor mij een lied met bijzondere herinneringen.

2015 was het jaar dat ik voor de eerste keer naar het kindertehuis Hanukkah in Ghana kwam. In februari kwam ik mijn dochter Pam achterna. Deze periode staat voor altijd vast op ons netvlies, onvergetelijk de eerste kennismaking met de kinderen van Hanukkah.  Deze periode heeft mijn leven zo intens veranderd dat ik kort daarna  gestopt met mijn fulltime baan als “sportmanager” bij een groot sportcentrum. Waarom? Omdat ik merkte dat ik zo hard werkte dat er maar weinig tijd over bleef voor mijn overige passies en ik voelde dat het tijd werd het roer om te gooien.  Dat betekende ook geen inkomen meer. Maar ooh wat was dit een goede beslissing. Natuurlijk heb ik moeilijke momenten gehad dat ik me soms eenzaam voelde omdat ik niet meer 12 uur per week nog mijn lesgeef sporturen had met geweldige lieve en enthousiaste sporters om me heen en gezelligheid met mijn collega’s.

Maar deze beslissing heeft me nog sterker gemaakt.  Mijn leven werd letterlijk omgezet met vrijwilligerswerk.  In 2016 ben ik 2 x naar Hanukkah geweest.  Gewoon omdat ik er de tijd voor had en omdat dit blijkbaar op mijn pad moest komen.  Kwam in aanraking met de Stichting  Mariette Child Care en dit heeft tot op de dag van vandaag tot mooie dingen geleid.  Ook in mijn dagelijkse leven voel ik me vrij en gelukkig. Gezegend met mijn gezin dat ook zij mij de kans gaven het roer om te gooien en me tot op de dag van vandaag steunen in alles wat ik doe en onderneem.  Ondertussen zijn we 3 jaar verder en heeft mijn leven een geweldige boots gekregen.  Er zijn zoveel mooie dingen op mijn pad gekomen en ontmoet ik zoveel nieuwe en lieve mensen.  Ook mijn geloof is intenser geworden. Dit kan ik niet goed op papier uitleggen.

Elke dag lees ik een stukje in mijn bijbel en dank ik God dat hij me steunt in alles. De zon lacht me letterlijk en symbolisch toe. 

Hoe graag zou ik willen dat ik mijn prachtige leven door kan geven aan een ieder die ongelukkig is of zich eenzaam voelt.  Vaak maken de mensen een opmerking naar mij; dat zij ook zo graag het roer om willen gooien.  Dan kan ik alleen maar zeggen: bidt lieve mensen en vraag God of hij jou het antwoord mag geven op jouw wens.  Alleen God weet hoe je pad zal lopen.

Ben nu voor de 4de keer hier op Hanukkah. Dat betekent dat je natuurlijk steeds meer het dagelijkse leven hier leert kennen. Niet alles is rozegeur en maneschijn in Ghana.

Je leert ook de plaatselijke bevolking beter kennen.  Je leert hoe de mensen denken en werken op hun manier. Hun denken is zo anders dan wij westerlingen. Wij kijken vaak vooruit als we iets doen, maar de Ghanezen doen hun ding en zien verder wel hoe de volgende dag er gaat uit zien.  Plannen dat woord kennen ze niet echt.

Stressen dat woord kom helemaal niet voor in hun woordenboek.

Tevens zijn ze een heel trots volk. Dat heeft z’n voor en nadelen.

Maar dat maakt het hier ook wel weer zeer afwisselend.

De kinderen blijven een bron van inspiratie om naar te kijken. Het blijft elke keer weer bijzonder om ze te observeren en te zien hoe ze hier ieder op hun manier iets moois van het leven proberen te maken.  De school neemt natuurlijk een belangrijke plaats in hun leven.  Hoe mooi dat alle kinderen de kans krijgen om onderwijs te volgen.  Wat een geweldige iets dat deze mogelijkheid bestaat.

In 2014 heeft de Stichting Mariette Child Care haar eigen basisschool kunnen bouwen.

Dit allemaal door sponsorgeld. Wat een prachtig resultaat heeft dat opgeleverd.

The Circle of Life School heeft nu ong. 180 leerlingen en het is de bedoeling dat de school zelf generend wordt. Dus geen onkosten meer heeft maar dat het geld gaat opleveren voor Hanukkah.

Elke ochtend om 08.00 uur voor de lessen gaan beginnen wordt en buiten gebeden met alle schoolkinderen. Ze staan opgesteld in keurige rijen, de vlaggen worden gehesen en onder trommelmuziek marcheren de kinderen keurig in hun school uniform klas voor klas naar binnen. 

Hier kennen ze geen zomerrooster omdat het warm is. Hier is het bijna altijd warm. Dat betekent dat ze regelmatig een pauze hebben omdat het anders niet vol te houden is.

Om 15.00 uur is de school weer afgelopen en komen ze moe maar voldaan weer naar huis. Ong. 20 kinderen van Hanukkah gaan naar deze school.

Hoe fijn om te weten dat deze kinderen in ieder geval een kans krijgen om onderwijs te volgen. 

Op Hannukah moeten de kinderen samen helpen bij de dagelijkse werkzaamheden. Van vegen tot koken en de afwas doen en het helpen bij de verzorging van de baby’s.

Dat is goed want ooit bereiken ze de leeftijd dat ze op eigen benen moet staan en voor hun zelf moeten zorgen. Maar zover is het voor vele kinderen nog niet. Nu kunnen ze nog genieten van het goede leven op Hanukkah en kunnen ze nog volop spelen en ruzie maken met hun broers en zusjes.  Maar eens komt de dag dat ze uitvliegen en buiten de veilige muren van Hanukkah  de grote wereld echt gaan ontdekken.

Fijn dat ze dan weten dat God er is waar ze op kunnen vertrouwen en dat hij hen bij de hand neemt en hen naar het pad leidt wat ze hebben te volgen.  Wie weet waar hun leventje naar toe gaat. Ik weet het niet, niemand weet het niet, alleen onze Lieve Heer.

Dat is maar goed ook.

Dank je wel voor het lezen van mijn verhaaltje.

Ik hoop dat dit verhaaltje ook jullie inspireert voor liefde voor God, hoe moeilijk het pad ook moge zijn. Al ben je misschien eenzaam, weet dat er altijd iemand is waar je mee kunt praten.

God is er voor iedereen. Hij helpt jouw om weer omhoog te krabbelen uit diepe dalen.

Liefs Inge